Vorig jaar, toen ik de kledingkast van mijn dochter aan het opruimen was, besloot ik om een aantal nauwelijks gedragen kledingstukken weg te geven aan een meisje van ongeveer 2 à 3 jaar oud.
Kort nadat ik mijn bericht had geplaatst, kreeg ik een bericht van een vrouw die vertelde dat ze in een lastige situatie zat.
Ze zei dat haar dochtertje bijna niets had om aan te trekken en vroeg of ik de kleren per post kon opsturen.
In eerste instantie was ik sceptisch en overwoog ik het verzoek te negeren, maar er was iets in haar woorden waardoor ik toch even moest nadenken.
Ik dacht erover na hoe moeilijk het leven soms kan zijn en hoe vaak mensen aarzelen om hulp te vragen.
Ik pakte daarom alles in en verstuurde de kleding op eigen kosten, zonder te verwachten dat ik ooit nog iets terug zou horen.
De weken werden maanden en ik was het bijna vergeten.
