Een klein deel van mij vroeg zich af of ik was opgelicht, maar ik zei tegen mezelf dat het niet uitmaakte: de kleren waren naar iemand gegaan die ze misschien nodig had.
Daarna, bijna een jaar later, werd er een pakketje bij mij thuis bezorgd.
Er zat een oprechte brief in en een aantal foto’s van een lachend meisje dat precies de kleren droeg die ik haar had gestuurd.
De moeder schreef dat de kleren haar door een van de moeilijkste periodes van haar leven hadden geholpen.
