Ondanks zijn trillende handen en het late tijdstip, belde Mark het nummer.
Een vrouw nam op, haar stem zacht en voorzichtig. Mark stelde zich voor en legde uit wat hij had gevonden. Er viel een lange stilte, en toen zei de vrouw, Sarah, iets wat hem deed verstommen: « Ik wacht al jaren op dit telefoontje. »
Mark vertelde dat Emily weg was geweest, en Sarah reageerde met diep verdriet. Toen zei ze iets nog irritanter: ze had Emily’s dochter Lily geadopteerd.
Alles om Mark heen leek te vervagen. « Zijn dochter? » vroeg hij, terwijl hij moeite had het te begrijpen.
Sarah legde zachtjes uit
Emily was negentien, een eerstejaarsstudente, toen ze beviel. Ze wist dat ze het kind niet kon opvoeden en maakte de pijnlijke keuze om haar af te staan voor adoptie. Sarah, die Lily in huis had genomen, verzekerde Mark dat Emily het uit liefde had gedaan. Ze was haar dochter nooit vergeten. En Lily, inmiddels een volwassen vrouw, kende haar biologische moeder.
