Wat begon als een simpele reis naar de supermarkt, nam een huiveringwekkende wending toen ik een zilveren armband om de pols van een klein meisje zag – dezelfde armband die ik vijf jaar geleden met mijn dochter had begraven. Vastbesloten om de waarheid te achterhalen, dook ik in een duister verleden en ontdekte ik geheimen die mijn leven voor altijd zouden veranderen.
Het was een gewone dinsdagochtend. Ik was te laat, zoals gewoonlijk, en het laatste wat ik wilde was omgaan met de menigte in de supermarkt. Maar de melk was op en een lege koelkast negeren was geen optie meer
Terwijl ik mijn karretje door de gangpaden duwde en mentaal mijn boodschappenlijstje afvinkte, zag ik een man die moeite had om een klein meisje in de ontbijtgranenafdeling te kalmeren.
Ze kon niet ouder zijn dan drie jaar, gevangen in het midden van een regelrechte ineenstorting – tranen, snikken, zwaaiende armen.
De man zag er uitgeput uit, zijn schouders zakten onder het gewicht van iets dat veel zwaarder was dan alleen een moeilijke ochtend.
Ik was er eerder geweest.
Ik kwam dichterbij, mijn moederinstinct kwam in actie. « Hulp nodig? » Vroeg ik met een warme glimlach.
