Ik herkende de stem aan de andere kant als die van Stanley Bennett, de vriend van mijn vader uit zijn tijd in de bouw. Ik stond op het punt om te bellen toen iets in de toon van mijn vader me deed aarzelen. Wacht even, ik beëindig dit gesprek op een fatsoenlijke manier.
Audrey zeurt er altijd over dat ik gewoon op de rode knop moet drukken. Ik hoorde een klik, gevolgd door de stem van mijn vader. Zo, nu kunnen we vrijuit praten.
Alleen had hij het gesprek niet beëindigd. Ik hoorde Stanley nog steeds vragen of hij er nog was. Mijn vader had alleen het venster geminimaliseerd, denkend dat hij de verbinding had verbroken.
Ze is niks, Stan. Een mislukkeling. Had nooit geboren moeten worden.
De woorden raakten me als een klap. Ik verstijfde in de gang, niet in staat om vooruit of achteruit te gaan. Tuurlijk, ze verdient goed, vervolgde mijn vader, zijn stem druipte van minachting.
Maar wat voor leven is dat? Eenendertig en nog steeds single, getrouwd met haar baan. Het is zielig. En ze speelt de baas over ons, alsof we dankbaar zouden moeten zijn dat ze ons hier laat wonen.
Je hebt tenminste een dak boven je hoofd, antwoordde Stanley, zijn stem schalk door de speakers. Ja, maar ten koste van wat? Mijn waardigheid? Weet je wel hoe gênant het is als mensen vragen wat ik doe, en ik moet toegeven dat mijn dochter me steunt? Het is vernederend. Hoe zit het met Heather? Gaat het wel goed met haar? Mijn vaders stem werd meteen zachter, trots klonk door in elk woord.
En nu komt mijn echte prestatie: drie prachtige kleinkinderen. Een solide huwelijk.
Oké, ze is niet naar een dure universiteit gegaan zoals Audrey, maar ze heeft wat belangrijk is. Een familie. Liefde.
Keiths bedrijf loopt goed. Ze overwegen binnenkort een groter huis te kopen. Ik hoorde de slaapkamerdeur opengaan en de stem van mijn moeder mengde zich in het gesprek.
Met wie praat je, Ray? Gewoon Stan. We hadden het over de meisjes. Oh! De stem van mijn moeder werd zachter toen ze dichter bij de computer kwam.
Heb je hem verteld over Audrey’s promotie? De promotie waar ze maar niet over uitgepraat raakt. Wat valt er te vertellen? Een nieuwe trede op de carrièreladder. Niets bijzonders.
Ik weet het. Mijn moeder zuchtte. Soms vraag ik me af waar we met haar de fout in zijn gegaan.
Zo koud. Zo gefocust op geld en status. Niet zoals onze Heather.
Precies. Het enige voordeel van hier wonen is dat we een fortuin besparen. Nog een jaar of twee en we kunnen een aanbetaling doen op een huis in de buurt van Heather en de kinderen…
