Ik had net een contract van 10 miljoen dollar getekend en ging naar huis om het mijn familie te vertellen. Maar mijn zus duwde me van de trap. En toen ik wakker werd in het ziekenhuis, zeiden mijn ouders dat ik het verdiende. Een paar dagen later kwam mijn hele familie me uitlachen. Maar toen ze zagen wie er naast me stond, riep mijn vader: « O mijn god, ik ben het, Grace Harper, ik ben 28. »
Ik zal nooit het moment vergeten dat ik hinkend de rechtszaal in Denver binnenliep. Het geluid van mijn krukken echode op de gepolijste vloer. Mijn hart bonsde toen ik mijn familie daar zelfvoldaan zag zitten, denkend dat ze al gewonnen hadden. Maar hun ogen werden groot toen ze me levend zagen, rechtop staand ondanks de pijn die door mijn been schoot.
Toch was het de vrouw naast me die mijn vader van zijn stoel deed springen. Zijn gezicht verbleekte toen hij schreeuwde: « O mijn god, zij is het! » De hele kamer viel stil. Ze dachten dat ze mijn toekomst hadden begraven in dat ziekenhuisbed, waar ik alleen in coma lag, verlaten alsof ik niets voorstelde. Ze geloofden dat ze alles konden stelen. Ik werkte voor een contract van 10 miljoen dollar. De prestatie van mijn leven.
Ze hadden het mis. Zou je ze laten betalen of ze de kans geven om de situatie recht te zetten? Reageer hieronder en laten we het erover hebben. Het begon allemaal maanden voor deze rechtszitting. Ik had net een sjiek kantoorpand in Denver verlaten, met trillende handen terwijl ik het getekende contract vasthield. Een algoritme voor kunstmatige intelligentie ter waarde van $ 10 miljoen.
Een doorbraak in medische diagnostiek leverde me een contract op bij een grote zorginstelling. Jarenlange nachten, eindeloos programmeren en het overwinnen van zelfvertrouwen hadden hun vruchten afgeworpen. Ik was 28 jaar oud, een softwareontwikkelaar op het hoogtepunt van mijn kunnen, en ik kon niet wachten om dit nieuws met mijn familie te delen.
Ik reed naar ons huis in de buitenwijk, mijn hart bonzend van trots, en ik stelde me voor dat hun gezichten zouden oplichten. Ik had het mis. Toen ik binnenkwam, zag ik mijn zus aan de keukentafel zitten. Haar ogen vernauwden zich. Ze was 32, projectmanager bij mijn bedrijf, altijd elegant, altijd alles onder controle. Er klopte iets niet die dag. Ik hield het contract omhoog, glimlachte en zei: « Ik heb dit voor 10 miljoen dollar gedaan voor mijn algoritme. »
