Ik was dakloos met drie kinderen toen ik mijn laatste drie dollar aanbood om een oude man te helpen water te kopen voor zijn medicijnen.
Ik had nooit gedacht dat deze kleine daad van vriendelijkheid zo’n ongelooflijke reeks gebeurtenissen in gang zou zetten dat ik op een dag wakker zou worden met de sleutels tot een rijk.
Het afgelopen jaar was zo surrealistisch dat ik me soms nog steeds afvraag of ik droom.
Maar de realiteit laat zich altijd luider horen dan welke droom dan ook.
Twee jaar geleden was mijn leven een puinhoop.
Ik was niet dakloos omdat ik weigerde te werken, maar omdat het leven me sneller raakte dan ik weer overeind kon komen.
Elke klap deed meer pijn dan de vorige.
Mijn vrouw, **Sarah**, verliet me toen de medische rekeningen zich opstapelden na de vroeggeboorte van onze zoon **Noah**.
Kort daarna verloor ik mijn baan in de bouw toen het bedrijf sloot.
En zo kwam alles samen – tot ik niets meer over had.
Ik was met mijn drie kinderen alleen en woonde in een roestige oude bestelwagen die in de winterochtenden nauwelijks startte.
Mijn zevenjarige zoon, **Jace**, probeerde de man des huizes te spelen.
De tienjarige **Lily** klaagde nooit, ook al zag ik dat ze weer verlangde naar haar bed en danslessen.
En de driejarige **Noah** was te jong om te begrijpen waarom onze wereld instortte.
Hun moed overtrof de mijne elke dag.
Die avond had ik **nog maar drie dollar** over.
Ik was van plan het de volgende dag te gebruiken voor het ontbijt – een paar donuts of twee bananen.
Maar het lot had andere plannen.
Die avond ontmoette ik **de man die alles zou veranderen**.
