Ik keek rond in het huis, maar er was niemand. Mijn dochters, nog slaperig, begrepen niet wat ik probeerde uit te leggen. Ze genoten gewoon van de lekkere pannenkoeken, zonder zich af te vragen wat er aan de hand was. Ondanks de vreemde situatie haastte ik me naar mijn werk, in een poging om het te vergeten.
De hele dag op het werk dacht ik aan het ontbijt en het lege huis. Ik probeerde mezelf te overtuigen dat het toeval of een misverstand was. Maar toen ik thuiskwam, wachtte er weer een verrassing. Het gazon, dat ik al weken niet had gemaaid, was zorgvuldig gemaaid.
Het gras was gelijkmatig gemaaid en de randen van het gazon waren perfect gevormd, alsof iemand er speciaal mee bezig was geweest. Ik kon het niet als toeval afdoen. Iemand had me geholpen, maar wie en waarom zo discreet? Mijn nieuwsgierigheid groeide, ik besloot uit te zoeken wie deze mysterieuze helper was.”
“De volgende ochtend besloot ik vroeger op te staan en te kijken wat er aan de hand was. Ik stond stil op uit bed, in een poging de meisjes niet wakker te maken, en verstopte me in de keuken. Ik kon niet stoppen met me zorgen maken – alles om me heen leek mysterieus.
