Drie minuten na hun bruiloft waren de pasgetrouwden dood. De doodsoorzaak was onvoorstelbaar en schokkend. Ze had niets, geen familie, geen huis. Ze was een vrouw die zelfs haar eigen naam was vergeten en dag in dag uit op straat leefde.
Hij had alles: een vaste baan, een onberispelijke reputatie en het respect van zijn collega’s in een prestigieus ziekenhuis. Het leek alsof de twee nooit voor elkaar bestemd waren. Maar in slechts 30 minuten, op één dag, creëerden ze een liefdesverhaal dat de wereld tot tranen toe roerde.
Dit is geen gewoon liefdesverhaal. Het zal je begrip van geluk compleet veranderen en je hart breken in de laatste scène.
Dit verhaal begon in de verlegen stilte van verbijsterde gasten en eindigde met een schreeuw die niemand ooit zal vergeten. Het was de laatste dag van november en koude regen kletterde tegen het grijze raam van de stad.
In de kleine kapel in de kelder van het Eerste Stadsziekenhuis heerst een beklemmende stilte onder flikkerende neonlichten. Bij het altaar staat de 48-jarige Dmitri Vladimirovitsj Volkov. Zijn rechte houding en witte jas getuigen van zijn status.
Een van de meest gerespecteerde chirurgen van de stad, de trots van de medische professie. En vandaag de bruidegom, hij is gek, hij is gewoon gek, fluisterde iemand op de achterste rijen. Het ziekenhuispersoneel zat op tien klapstoelen op de tegelvloer.
Iedereen wisselde bezorgde blikken uit. Verpleegster Marina Sergejevna, 35, veegde de tranen van haar gezicht, maar niemand kon zien of het tranen van verdriet of ontzetting waren. Dmitri Vladimirovitsj’ handen trilden…
