Een jaar nadat ze eruit was gezet, had Emily niet alleen stabiliteit voor zichzelf en Ethan opgebouwd, maar ook in stilte een aanzienlijk belang in Carter Technologies vergaard. Door slimme timing en meedogenloze discipline werd ze een van de grootste aandeelhouders van het bedrijf.
De ironie ontging haar niet. Michael, die ooit had gesnauwd dat ze zonder hem zou verhongeren, had onbewust haar opkomst gefinancierd. Zijn arrogantie had hem blind gemaakt voor de mogelijkheid dat de vrouw die hij had weggegooid hem te slim af kon zijn.
Het keerpunt kwam toen Emily een uitnodiging kreeg voor de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering van het bedrijf. Ze staarde lange tijd naar de brief, met trillende handen. Het ging niet langer om overleven – het ging om het herwinnen van haar waardigheid, haar macht en haar plaats aan tafel.
De aandeelhoudersvergadering vond plaats in de balzaal van een groot hotel in het centrum van Seattle. Rijen investeerders vulden de stoelen en mompelden bezorgd over de wankele prestaties van Carter Technologies. Michael stond op het podium en zag er verzorgd en zelfverzekerd uit, hoewel Emily de vage schaduwen onder zijn ogen opmerkte.
Toen de vloer openging voor commentaar van de aandeelhouders, stond Emily op. Er klonk gefluister door de zaal terwijl ze naar de microfoon liep. Michaels gezicht vervaagde toen hij haar herkende.
« Goedemiddag, » begon Emily met vaste stem. « Mijn naam is Emily Carter. Ik ben niet alleen aandeelhouder, maar ook iemand die uit eerste hand de roekeloze arrogantie kent waarmee dit bedrijf wordt geleid. »
Michael schoof ongemakkelijk heen en weer in een poging hem te onderbreken, maar Emily ging verder. Ze presenteerde gegevens die ze zorgvuldig had verzameld – bewijs van overbestedingen, slechte overnames en een dalend vertrouwen bij investeerders. Haar argumenten waren accuraat en gebaseerd op feiten, niet op emoties.
« Dit bedrijf heeft leiderschap nodig dat verantwoordelijkheid, aansprakelijkheid en visie begrijpt », verklaarde ze. « Daarom stel ik nieuw bestuurstoezicht voor – en ik ben bereid in te grijpen om het voortbestaan van dit bedrijf te waarborgen. »
De zaal barstte los in applaus. Veel aandeelhouders waren Michaels loze beloftes beu. Ze zagen in Emily iemand die niet alleen over financiële expertise beschikte, maar ook de vastberadenheid om hun investeringen te beschermen.
Aan het einde van de vergadering had Emily voldoende steun verworven om in de raad van bestuur te worden gekozen. Binnen enkele weken werd Michael onder druk gezet om af te treden als CEO.
De man die haar ooit had verteld dat ze zonder hem zou verhongeren, moest nu toekijken hoe ze de grootste individuele aandeelhouder van Carter Technologies werd en een belangrijke stem kreeg in de toekomst van het bedrijf.
