De dronkaard, later geïdentificeerd als Rick Dawson, Lily’s stiefvader, sloeg uit naar de agenten. Zijn vriendin verstijfde toen Torres haar wapen richtte. Ben tackelde Rick en probeerde hem te overmeesteren terwijl hij vloekte en vocht. Eenmaal geboeid werd Rick, stinkend naar whisky, opzij gesleurd.
Torres knielde naast de vrouw – Maggie Dawson, Lily’s moeder. Bloed stroomde uit haar slaap; haar armen zaten onder de blauwe plekken. « Centrale, we hebben onmiddellijk hulpdiensten nodig – vrouwelijk slachtoffer, meerdere verwondingen, » riep ze in haar portofoon.
Lily negeerde het bevel om achter te blijven, rende naar binnen en greep de hand van haar moeder vast. « Mam, word wakker! Alsjeblieft, ik ben het! » riep ze. Torres trok haar zachtjes opzij en verzekerde haar dat haar hulp eraan kwam.
Enkele minuten later arriveerden de hulpverleners. Lily reed met haar moeder mee naar het ziekenhuis en hield haar hand de hele weg stevig vast.
Ondertussen arresteerden Ben en Torres Rick en beveiligden het appartement terwijl de buren fluisterend naar buiten keken. Een oudere bewoner mompelde: « Het werd tijd dat iemand hem tegenhield. De arme vrouw heeft lang genoeg geleden. »
In het ziekenhuis zat Lily gewikkeld in een deken, met rode ogen van het huilen. Torres kwam naar haar toe. « Ze is stabiel, » zei ze zachtjes. Opluchting stroomde over Lily’s gezicht.
Toen hem gevraagd werd hoe lang het al aan de gang was, fluisterde Lily: « Sinds hij bij haar introk. Twee jaar. Hij drinkt, schreeuwt, slaat haar. Ze zei altijd dat ze het aankon… maar deze keer kon ze het niet aan. »
