Terwijl de gasten naar hun tafels werden geleid, zorgde mevrouw Margaret Whitfield ervoor dat iedereen zag dat ze mij naar de tafel achterin leidde, een gammel tafeltje net binnen de keukendeur.
‘Onze arme tante zal er zo zijn,’ kondigde ze luid aan, terwijl ze beleefdheid veinsde.
Ik glimlachte beleefd en ging zitten te midden van het gekletter van servies en het lawaai in de keuken. Mijn tafel was bedekt met verwelkte anjers en er brandde een enkele flikkerende kaars, totaal anders dan de rozen en kristallen op de andere tafels.
Wat Margaret niet wist – en nooit wilde weten – was dat de « arme tante » waar ze de spot mee dreef, de eigenaar was van Whitestone Events , een van de meest succesvolle luxe evenementenbureaus van het land. Jarenlang had ik mijn mond gehouden tijdens familiebijeenkomsten, waardoor ze me de kans gaf om neerbuigend te praten. Maar vanavond zou ze ontdekken waar arrogantie toe kan leiden.
De ceremonie was prachtig. Mijn nichtje Anna zag er stralend uit en haar liefde voor Daniel was oprecht. Maar Margaret was meer geïnteresseerd in pronken dan in het geluk van haar dochter.
