Haar huwelijk liep op de klippen vanwege de huidskleur van de kinderen. Ze wist dat als ze het mysterie niet oploste, de situatie alleen maar zou verergeren. Ze had geen andere keus en wendde zich tot haar moeder, Elizabeth, voor hulp. Zoals verwacht kwam de oudere vrouw aanrennen.
Elizabeth kon zich niet voorstellen hoe zo’n vreugdevol moment kon uitmonden in iets dat een huwelijk kon verwoesten. Ze besloot echter geen vragen te stellen, wetende dat Sofia een moeilijke tijd doormaakte. Het eerste wat ze moest doen, was ervoor zorgen dat al Sofia’s bezittingen goed vastzaten. Ze laadde ze in de auto en reed naar huis.
Later keerde ze terug naar het ziekenhuis om Sofia te helpen. Eén kind was al stressvol genoeg, maar drie waren ondraaglijk. Elizabeth wist dat Sofia haar handen vol had, en met alle problemen met Alexei had Sofia geen zin om er alleen voor te staan. Dus besloot ze bij haar te blijven.
Ze zorgde ervoor dat Sofia op de juiste tijden at en de baby’s borstvoeding gaf als ze honger hadden. Als Sofia moe was en naar bed ging, zorgde Elizabeth ervoor dat de drieling sliep of rustig was. Sofia had het nog steeds moeilijk om die eerste, helse dagen door te komen. Het verlies van Alexei was verschrikkelijk en ze huilde constant.
De geboorte van een kind werd beschouwd als een van de meest vreugdevolle gebeurtenissen voor een stel. Ze begreep niet waarom het, toen het haar beurt was, leidde tot de breuk in haar huwelijk. Ze kon niet helder denken. Ze kon haar drieling zelfs niet goed borstvoeding geven omdat haar geestelijke gezondheid achteruitging.
Ze was zo depressief dat het haar gezondheid begon te beïnvloeden. Die nacht kreeg ze koorts. Gelukkig behandelde de dokter haar onmiddellijk en de volgende ochtend herstelde ze. Ondanks wat Alexei had gedaan, geloofde ze nog steeds dat ze zijn hart kon veroveren.
Ze was er zeker van dat hij bij haar terug zou komen zodra hij de waarheid hoorde. Tot dan toe had hij puur op emotie gehandeld; ze wist zeker dat hij nog steeds van haar hield. Helaas ontdekte ze een paar dagen later de waarheid over zijn gevoelens. Terwijl ze de luier van een van de drieling verschoonde, piepte haar telefoon, wat haar waarschuwde voor een bericht van de bank.
De gezamenlijke rekening die ze met Alexei had, was volledig gesloten. Toen ze het bericht zag, werd ze bijna gek. Dit was haar spaargeld. Ze had het grootste deel van het geld op de rekening gestort.
Alexei droeg zelden bij, en als hij dat deed, was het altijd bescheiden. Ze had altijd het gevoel dat ze meer zeggenschap over het geld had. Ze had nooit verwacht dat hij het zou stelen. Toen besefte ze dat Alexei haar probeerde te ruïneren, en dat werd ondraaglijk…
Hij zette haar het huis uit. Hij wist dat ze het geld nodig had, maar hij nam het toch. Dat betekende dat het hem niet kon schelen wat er met haar gebeurde. Op dat moment kon het haar ook niet schelen. Het enige wat telde, was het welzijn van haar kinderen.
Ze gaf op om Alexei te overtuigen. Ze belde de politie en deed aangifte van de diefstal. Ze wilde ook de bank bellen om de gemeenschappelijke rekening te blokkeren, maar het was te laat; alles was al opgenomen. De politie startte een onderzoek, maar besefte al snel dat dat niet makkelijk zou worden.
Alexei vluchtte de regio uit op dezelfde dag dat hij het geld stal. Hij dook onder om te voorkomen dat iemand hem zou vinden en het gestolen geld zou terugkrijgen. Deze periode was een van Sofia’s donkerste. Ze overwoog haar volgende stap altijd met een sombere blik.
Hoe lang en hard ze ook nadacht, oplossingen leken onbereikbaar. Het was moeilijk te geloven dat haar leven, dat een week geleden nog perfect was, op zijn kop was gezet. Ze wist gewoon niet hoe ze verder moest. Gelukkig schoot haar moeder haar te hulp.
Elizaveta haalde haar op uit het ziekenhuis. Tegen die tijd was Sofia volledig hersteld en klaar om te vertrekken. Elizaveta betaalde alle openstaande rekeningen en ze verhuisden allemaal naar Elizaveta’s appartement aan de rand van de stad. Het hele incident was een zware klap voor Sofia, maar ze dacht er niet veel bij na.
Vastbesloten om haar kinderen en moeder een goed leven te bieden, ging ze meteen op zoek naar werk. Gelukkig vond ze er al snel een. Hoewel het salaris niet bijzonder hoog was, was het in het begin voldoende. Sofia werkte hard en toen de drieling oud genoeg was om naar school te gaan, begon ze dubbele of driedubbele diensten te draaien om ervoor te zorgen dat geld geen probleem was.
