Hoewel ze verbijsterd was, gaf Christina aan dat Stephen altijd vriendelijk en liefdevol was geweest. Hun gesprek eindigde met een omhelzing, maar toen Christina vertrok, was haar geest vertroebeld. De daaropvolgende dagen waren gevuld met introspectie. Ze besloot Stephen niet te confronteren, omdat ze vasthield aan de overtuiging dat iedereen verlossing verdiende. De tijd vloog en al snel wisselden ze hun geloften uit.
Christina dacht vaak terug aan dat beslissende moment. Hun schilderachtige huis stond als een herinnering aan wat ooit was. Stephen, met zijn ambitieuze plannen, had haar ervan overtuigd hun appartement te verkopen en het geld in een ogenschijnlijk veelbelovend bedrijfsidee te steken. Erger nog, hij had zijn nietsvermoedende moeder overgehaald hetzelfde te doen. Naarmate de dagen verstreken, kwam Stephen bekentenis afleggen. Hij was niet alleen elke cent kwijt, maar had hen ook diep in de schulden gestoken.
Binnen het eerste jaar van hun huwelijk begon de druk van het niet zwanger worden hun band te breken. Stephens geduld raakte op, zijn terughoudendheid om een arts te raadplegen werd gedreven door angst en ouderwetse ideeën. Op een koude avond kwamen zijn opgekropte emoties tot uitbarsting. « Misschien ben jij wel de reden dat we geen gezin kunnen stichten, » spuwde hij uit. De druppel was toen Stephen onthulde dat hij een andere vrouw zag, in de hoop dat zij hem het gezin zou geven waar hij naar verlangde. Christina’s wereld stortte in.
Emily was buiten zichzelf van woede toen ze de waarheid hoorde. « Hoe kun je iemand die zo oprecht is, verlaten? » vroeg ze aan Stephen. Maar Stephen, verblind door zijn verlangens, keerde hem gewoon de rug toe en vertrok, om uiteindelijk met zijn nieuwe vlam te trouwen. De pijn van het verlaten worden door haar zoon en genegeerd worden door zijn nieuwe vrouw, zorgde ervoor dat Emily worstelde met immense eenzaamheid.
Christina zag de pijn in Emily’s ogen. Na haar pauze gebaarde Emily dat Christina naast haar moest komen zitten en begon een verhaal uit haar verleden te vertellen. « Christina, toen ik ongeveer jouw leeftijd had, was ik verloofd met een aardige man die Howard heette. Ik beschouwde hem als de liefde van mijn leven. Ik had ook een goede vriendin die Lucy heette, althans dat dacht ik. » Terwijl de voorbereidingen voor de bruiloft in volle gang waren, hoorde ze dat Howard verliefd was geworden op Lucy. Tot overmaat van ramp raakte Lucy zwanger van zijn kind. Met gebroken hart keek Emily toe hoe ze vertrokken.
Een paar jaar later kreeg ze echter een onverwacht telefoontje van een radeloze Lucy, die bekende dat Howard haar had verlaten. Lucy’s gezondheid ging snel achteruit. Ze besefte dat ze weinig tijd had en vroeg Emily om voor haar zoon Stephen te zorgen. Emily accepteerde het aanbod gewillig, omdat ze oprecht van de jongen was gaan houden. Christina luisterde, met tranen in haar ogen, en besefte hoe diep Emily’s medeleven was en hoe nauw hun gedeelde geschiedenis verbonden was.
Christina was diepbedroefd toen ze zag hoe Stephens verwaarlozing Emily beïnvloedde en haar vaak ziek maakte. Uiteindelijk kreeg Emily een beroerte. Velen stelden voor dat Christina Emily naar een gespecialiseerd zorgcentrum zou brengen, maar Christina’s besluit was genomen. Ze zou voor Emily zorgen.
