De diepere pijn voor Christina zat hem in hun sociale uitjes. Helen maakte vaak ongevraagde opmerkingen over Christina’s single status, liet haar rondlopen en stelde haar voor aan elke aanwezige single man, haar stem druipte van medelijden, alsof Christina een project was dat moest worden ingegrepen. Christina voelde zich vaak slechts een bijzaak in Helens sociale spel.
Toen ze de brug naderden, het punt waar hun wegen zouden scheiden, ordende Christina haar gedachten. « Helen, ik waardeer je bezorgdheid enorm. Ik geloof dat ik ooit de juiste persoon zal vinden. Ga alsjeblieft verder en geniet ervan. Ik moet vandaag een andere kant op. »
Christina haalde diep adem en de frisse, koude lucht vulde haar longen. Haar gedachten dwaalden snel af naar Emily. Op een normale dag zou Emily de verwarming inmiddels aan hebben gezet, maar als ze een van haar pijnlijke migraineaanvallen en hoge bloeddruk had, zou ze het bed moeten houden. Met een groeiend gevoel van urgentie versnelde Christina haar pas richting de bushalte. Ze besloot even langs de apotheek te gaan voor wat broodnodige medicijnen.
“Lieverd Christina, hoe gaat het met jou en Emily?” Margaret, de vriendelijke apotheker die al jaren Emily’s buurvrouw was, begroette haar hartelijk.
« Hoi Margaret. Alles is nog steeds hetzelfde, » antwoordde Christina.
Lieve Christina, Emily heeft echt geluk met jou. Ondanks alles wat er is gebeurd, ben je aan haar zijde gebleven.
« Emily is als familie voor mij », antwoordde Christina zachtjes.
Margaret schudde haar hoofd met een mengeling van ongeloof en medelijden. « Ik zal nooit begrijpen hoe een vrouw met zo’n goed hart als Emily zo’n zoon heeft kunnen opvoeden. »
Christina pakte de medicijnen en vertrok met een zwaar hart. Ze had altijd al een groot geloof in serendipiteit gehad. De dag dat ze haar ex-man, Stephen, tegenkwam in een plaatselijk koffiehuis, kruisten hun blikken elkaar en voelde het alsof het universum juist voor dat moment had samengespannen. Zes maanden later waren ze verloofd. Ze kon het echter niet laten om te benadrukken dat ze zijn ouders nog niet eens had ontmoet.
Stephen nam haar het volgende weekend mee naar het huis van zijn moeder. Emily begroette hen met een warme glimlach en Christina voelde zich snel aan haar gehecht. Een paar weken later belde Emily Christina op met de vraag of ze langs wilde komen. Tijdens een kopje thee haalde Emily diep adem en deelde een schokkende onthulling: Stephen was al twee keer eerder getrouwd geweest.
« Hij is mijn zoon en ik hou van hem, » begon Emily, « maar ik wil niet dat je hart gebroken wordt. »
