Het diner in het meest exclusieve restaurant van Mendoza was een waar feest.
Javier Monteiro, de 50-jarige miljardair en industrieel, hief het glas champagne om te toosten op zijn verloofde, Liana.
De volgende dag zouden ze een genereus huwelijkscontract tekenen en binnen een week trouwen.
Voor Javier was dit het begin van een nieuw hoofdstuk.
Voor Liana was dit het hoogtepunt van een plan om de controle over zijn fortuin te krijgen.
Terwijl Javier druk aan de telefoon was, haalde Liana discreet een pakketje uit haar tas en goot een wit poeder in zijn champagneglas.
Het plan was simpel: het medicijn, een sterk kalmerend middel, moest de symptomen van een beroerte nabootsen.
Zodra hij wilsonbekwaam werd, verklaarde de medeplichtige arts hem ongeschikt en gaf zichzelf de volledige controle. Ze wilde niet zijn weduwe zijn; ze wilde zijn voogd zijn.
Een waarschuwing vooraf
Maar de daad bleef niet onopgemerkt.
Vanaf de andere kant van de kamer zag een jonge serveerster, Sofia, het allemaal: het witte poeder en de wrede glimlach op Liana’s lippen.
Sofia’s hart begon sneller te kloppen.
