In de weken daarna werd Emilia ‘ s Cafe erg populair. De lokale krant nodigde haar uit voor een interview. Emilia stemde met tegenzin toe, maar ze wist dat haar verhaal als inspiratiebron voor iemand kon dienen.
Het artikel was een groot succes. Mensen kwamen naar het café, schudden haar de hand, bedankten haar.
Ze werd uitgenodigd voor een conferentie over vrouwelijk ondernemerschap. Ze trad op voor het publiek. Aan het einde van de voorstelling kreeg ze een staande ovatie. Een van de deelnemers kwam naar haar toe met tranen in haar ogen:
“Dank je wel.”Dankzij jou Weet ik dat ik opnieuw kan beginnen.
**
Zosia en Tomek waren trots op hun moeder. Zosia maakte een nieuw café logo, en Tomek hielp met de levering. ‘S avonds zaten ze samen, keken films, praatten over de toekomst, over dromen.
Voor het eerst in vele jaren kon Emilia zich een vakantie veroorloven. Niet exotisch, maar vredig, in de bergen. De ochtend koffie op het terras smaakte als nooit tevoren. Ze keek naar de lachende kinderen en voelde een kalmte die ze nooit had gekend.
**
Op een dag kwam een jonge vrouw met een klein kind het café binnen. Ze zag er verward uit.
“Sorry, ik weet dat het ongepast is… Ik las over jou in de krant. Ik heb een soortgelijke situatie. Ik weet niet tot wie ik me moet wenden.…
