Thomas belde om te vragen of ik lastminutecadeautjes voor zijn kinderen kon halen, aangezien ik daar zo goed in was. Abigail stuurde me een berichtje dat de tweeling nu een kerstspel wilde opvoeren en kostuums nodig had. Mijn moeder liet een voicemail achter met de vraag of ik op kerstavond vroeg kon komen om haar te helpen met het herschikken van de meubels voor een optimale doorstroming.
Op elk verzoek gaf ik vrijblijvend antwoord. Ik zal zien wat ik kan doen. Mijn agenda is dit jaar behoorlijk vol. Kleine zaadjes van twijfel die zouden uitgroeien tot werkelijkheid zodra ze mijn afwezigheid ontdekten. Ondertussen bereidde ik me voor op mijn vakantie. Ik kocht een nieuw badpak en resortkleding die niet in mijn gebruikelijke decembergarderobe thuishoorden.
Ik pakte de cadeaus in die ik al voor mijn familie had gekocht en liet ze op kerstochtend per koerier bezorgen. Ondanks alles kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om hen zonder cadeaus achter te laten. Elk pakketje bevatte een kaartje met een persoonlijke boodschap die verwees naar mijn verlangen naar een evenwichtigere relatie in de toekomst.
Jason en ik rondden onze reisplannen af en boekten een vroege vlucht op kerstavond. Hij leek steeds enthousiaster over onze spontane vakantie, stelde activiteiten voor en zocht restaurants uit op onze bestemming. Zijn enthousiasme versterkte mijn besluit om deze nieuwe relatie voorrang te geven boven familieverplichtingen die noch gewaardeerd noch beantwoord werden.
Op donderdag, drie dagen voor Kerstmis, had ik een afspraak met Anthony van Ducas om de catering te regelen. We zaten in zijn kantoor het menu te bekijken, terwijl zijn personeel in de drukke keuken achter de glazen wand de bestellingen voor de feestdagen klaarmaakte. Dus, ter bevestiging, zei Anthony, terwijl hij zijn aantekeningen controleerde.
We eten het volwassen diner met geroosterde winterbeef Wellington, groenten, aardappelpuree met truffel en de chocolade-hazelnoottaart als dessert, inclusief bijpassende wijnen. Daarna volgt het kindermenu met kipnuggets, macaroni met kaas, gestoomde broccoli en kerstkoekjes, allemaal voorzien van etiketten en bereidingsinstructies. Perfect. Ik knikte. En je hebt het bezorgadres en de tijd. 16:00 uur op eerste kerstdag. Anthony keek op van zijn tablet. Alles geregeld.
Hoewel ik moet zeggen dat het ongebruikelijk is dat je er zelf niet bij bent. Je bent normaal gesproken zo betrokken bij familiegebeurtenissen. Ik glimlachte. Dit jaar probeer ik iets anders. Ik laat de controle een beetje los. Wat ik niet zei, was dat ik een meerprijs betaalde voor de bezorging op kerstdag. Bijna het dubbele van het normale tarief, maar het zou elke cent waard zijn om je hun gezichten voor te stellen als de catering met mij arriveerde. Nergens te bekennen.
Ik heb er nog één ding aan toegevoegd, terwijl ik in mijn tas graaide. Kun je ervoor zorgen dat dit briefje bij de bezorging zit? Het is belangrijk dat het samen met het eten aankomt. Anthony nam de verzegelde envelop aan, met de naam van mijn moeder erop geschreven in mijn nette handschrift. Geen enkel probleem. Is er nog iets dat ik moet weten? Alleen dat de betaling volledig is verwerkt, inclusief de fooi voor de bezorger.
Ze hoeven niets anders te doen dan hun handtekening te zetten. Die avond ging ik naar wat mijn laatste familiediner voor Kerstmis zou zijn. Mijn moeder had iedereen uitgenodigd voor een informele maaltijd met afhaalpizza, een schril contrast met het uitgebreide feestmaal dat normaal gesproken van mij verwacht werd.
Terwijl we rond de tafel zaten, merkte ik hoe mijn familie mijn cadeaus subtiel als vanzelfsprekend bleef beschouwen. Thomas gaf zijn jongste aan mij zonder te vragen toen het kind onrustig werd. Abigail besprak de plannen voor kerstavond, die er blijkbaar op neerkwamen dat ik een peperkoekenhuisjeswedstrijd voor de kinderen zou begeleiden.
