Een week voor Kerstmis hoorde ik dat mijn familie van plan was mij in te huren als oppas voor de kinderen van de gasten. Dus veranderde ik mijn plannen. Op 24 december belde mijn moeder: « Waar ben je? » Ik lachte en adviseerde om niet op me te wachten in de catering.
Mijn naam is Margot en op mijn 32e heb ik een succesvolle carrière opgebouwd als evenementenplanner. Ik organiseer perfecte bijeenkomsten voor anderen en zorg er altijd voor dat de kerstviering van mijn familie vlekkeloos verloopt. Dit jaar was ik extra enthousiast totdat ik per ongeluk mijn moeder en broers en zussen hoorde smeden om mij de aangewezen oppas voor vijf kinderen te maken, zonder het me zelfs maar te vragen. Het verraad raakte me diep, maar in plaats van een confrontatie koos ik voor iets beters. Familie is ingewikkeld.
Mijn eiland is zeker mijn eiland. Op het eerste gezicht lijken we hecht, het soort dat samenkomt voor zondagse diners en nooit een verjaardag mist. Maar onder die perfecte façade schuilt een dynamiek die ik pas na jaren herkende. Ik ben de middelste in ons gezin met drie broers en zussen.
Mijn oudere zus Abigail is de perfectionist met een tweeling, zevenjarige griezels genaamd Jackson en James, van wie ze op de een of andere manier gelooft dat het echte engelen zijn. Mijn jongere broer Thomas heeft drie kinderen met zijn vrouw Penny: de negenjarige Sophie, en de jongsten, de vijfjarige Emma en de driejarige Lucas. En dan is er nog mijn altijd alleenstaande Margot, de betrouwbare dochter die altijd klaarstaat voor familiefeestjes.
