Mijn agenda staat maanden van tevoren al vol, iets wat mijn familie gemakkelijk vergeet als ze lastminuteverzoeken hebben. Afgelopen zomer belde Abigail de dag voor haar bruiloft, in paniek omdat haar dinerreservering niet doorging. Kon ik iets voor ze regelen? Oh, en kon ik op de tweeling passen terwijl ze uit eten gingen? Ik annuleerde mijn eigen plannen en belde drie restauranteigenaren die me geld schuldig waren.
Die avond, om negen uur, hadden Abigail en haar man een privédiner op het dak, dat ik van tevoren had geregeld. Twee maanden geleden, terwijl ik op de tweeling paste, die pas om middernacht thuiskwamen, had Thomas dringend hulp nodig met Sophies schoolproject. Zijn bericht luidde: « Ik heb morgenvroeg een dinorama nodig. Kun je me helpen? » We weten allemaal dat jouw knutselvaardigheden veel beter zijn dan die van mij.
Ik bleef tot 2 uur ‘s nachts op om een prehistorisch landschap te creëren, waar Sophie een applaus voor kreeg. Mijn moeder rekent het meest op mij. Toen er een leiding onder haar gootsteen sprong, was ik de eerste die ze belde. Toen ze haar nieuwe smartphone leerde gebruiken, heb ik haar vier uur lang geholpen met basisfuncties. Toen de boom van de buren in haar garage omviel, zorgde ik voor het indienen van een verzekeringsclaim, omdat de papierwinkel overweldigend was.
Jarenlang heb ik deze rol zonder klagen aanvaard. Familie helpt familie immers. Maar afgelopen voorjaar veranderde er iets toen ik Jason ontmoette op een liefdadigheidsgala waar ik de coördinatie had. Hij was de fotograaf die was ingehuurd om het evenement vast te leggen. En tussen zijn camerafoto’s en mijn notities ontdekten we een band die moeiteloos leek. Voor het eerst in jaren voelde ik me enthousiast om met iemand te daten.
Jason begreep mijn drukke schema, omdat zijn baan vergelijkbare eisen stelde. Hij waardeerde mijn organisatietalent in plaats van die uit te buiten. Als ik over familieverantwoordelijkheden sprak, luisterde hij zonder oordeel, maar stelde hij vriendelijke vragen die me dwongen na te denken over de eerlijkheid.
Toen Kerstmis dit jaar naderde, voelde ik een hernieuwde opwinding. Jason en ik waren acht maanden aan het daten en ik wilde hem dolgraag bij onze familiebijeenkomst hebben. Tijdens het Thanksgiving-diner gaf ik een paar hints en zei dat ik dit jaar misschien wel iemand speciaals mee zou nemen. Mijn aankondiging was…
