Ze knipperde met haar ogen, zijn woorden raakten een gevoelige snaar. « Ik denk het wel, » antwoordde ze, onzekerheid vermengd met hoop.
Daniel knikte geruststellend voordat hij naar het kleine kantoortje achterin de winkel liep. Hij zag de deur op een kier staan, terwijl de supervisor binnen aan de telefoon zat te tieren over een vergissing met de bestelling. Toen het gesprek was afgelopen, klopte Daniel zachtjes aan voordat hij naar binnen stapte.
“Wie ben jij?”, blafte de supervisor, duidelijk geïrriteerd.
Daniel nam zijn pet af en onthulde zijn identiteit. De ogen van de supervisor werden groot van schrik, zijn bravoure veranderde in bezorgdheid. « Meneer Grayson? Ik… ik wist niet dat u zou komen. »
« Dat is precies waarom ik onaangekondigd ben gekomen, » antwoordde Daniel kalm. « We moeten het erover hebben hoe de zaken hier geregeld zijn. »
De supervisor schoof ongemakkelijk heen en weer en probeerde zich te verdedigen. « Het zijn gewoon een paar medewerkers die de druk niet aankunnen. Ik moet ze in het gareel houden. »
« Door ze uit te schelden? » vroeg Daniel, zijn stem vastberaden maar niet onvriendelijk. « Een bedrijf floreert wanneer zijn medewerkers gewaardeerd en ondersteund worden, niet wanneer ze het gevoel krijgen dat ze overbodig zijn. »
De supervisor zweeg en zijn gezicht werd bleek. Daniel greep dit moment aan om verder te gaan: « Met onmiddellijke ingang herstructureren we hier het management. Ik ga een nieuwe filiaalmanager aanstellen, iemand die de waarden belichaamt waar Grayson’s Market voor staat. »
