Een stel belde de politie en meldde dat er vreemde geluiden uit de bank kwamen. Toen agenten de bank openden, ontdekten ze iets angstaanjagends š±š±
Het stel belde de politie vroeg in de ochtend, net toen de dag aanbrak. De stem van de vrouw trilde toen ze de telefoniste probeerde uit te leggen dat er Ā«Ā iets leefdeĀ Ā» in hun bank.
Ā«Ā Het beweegt… en krabt,Ā Ā» hield ze vol. Ā«Ā Eerst dachten we dat het geluid van buiten kwam, maar de geluiden komen rechtstreeks van de bank!Ā Ā»
De politie besloot ter plaatse te gaan, vergezeld door de hondengeleider en zijn hond. Misschien was er wel degelijk iets.
Toen ze de woonkamer binnenkwamen, was het stel al in paniek: de man in de rolstoel hield de hand van zijn vrouw vast en ze leek te schreeuwen. Er viel een gespannen stilte in de kamer.
De hond bleef bij de bank staan, de haren in zijn nek stonden overeind, en begon plotseling te grommen. Een seconde later sprong hij met een luide blaf op de zachte kussens en begroef zijn neus in de stof. De baasjes verstijfden en de politieagent fronste.
ā Ā«Ā Er is iets. En het is zeker niet zomaar iets.Ā Ā»
De hond krabde met zijn poten over de bekleding en gilde van opwinding, alsof hij een onzichtbare vijand probeerde te vangen.
De agent haalde een mes tevoorschijn en sneed voorzichtig de zijkant van de bank open. Eerst vielen er stof en oude watten uit, gevolgd door een doordringende kreet.
āOh mijn God!ā schreeuwde de vrouw, terwijl ze haar hand voor haar mond hield.
In de bank zatenā¦
