Ze vertelde me de volgende dag wat er gebeurd was. Ik luisterde, terwijl ik boos en gekwetst was. Ik wilde dat Jessica echt de gevolgen van haar daden zou zien, en niet alleen maar online tegen iemand zou schreeuwen of een boze tirade zou schrijven.
Het ging hier niet om vergelding, maar om ervoor te zorgen dat ze nooit zou kunnen beweren dat ze niet wist welke schade ze had veroorzaakt.
Ik had Jessica expres gevraagd om onze ober te zijn toen ik een reservering maakte in hetzelfde restaurant. Mijn fotograafvriend Jules was ook bij me.
We bestelden de duurste gerechten op het menu en kleedden ons netjes aan voor het evenement, met stijlvolle kleding om de stemming erin te houden. Ik wilde dat Jessica dacht dat ze een flinke fooi zou krijgen, zo’n fooi die haar zou helpen vergeten hoe hard ze was – tot de realiteit zich aandiende.
