Een baby genaamd Lily
En zo werd mijn kleindochter in mijn armen gelegd. Ze werd mijn wereld, mijn reden om door te gaan.
Ik noemde haar Lily .
De eerste keer dat ik haar naam noemde – vlak na de begrafenis – stortte ik volledig in. Mijn dochter had de naam gekozen tijdens haar zevende maand van de zwangerschap. Ze zei dat het eenvoudig, lief en krachtig was – precies zoals ze had gehoopt dat haar dochter zou zijn.
Elke keer dat ik nu « Lily » fluister terwijl ik haar in slaap wieg, voelt het alsof ik de stem van mijn dochter weer tot leven breng.
Volhouden als het leven moeilijk wordt
Lily opvoeden was niet makkelijk. Baby’s kosten meer dan ik me herinnerde. Mijn pensioen verdwijnt zelfs voordat de maand om is. Ik pas op bij de buren, help in de kerkelijke voedselbank voor eten en rek elke dollar zo ver als ik kan. Toch zit ik soms ‘s avonds aan de keukentafel, omringd door rekeningen, en vraag me af hoe we de volgende maand doorkomen.
Dan beweegt Lily in haar bedje, opent haar stralende ogen en glimlacht.
Op dat kleine moment weet ik weer precies waarom ik doorga.
Ze verloor haar moeder voordat ze haar kon leren kennen, en haar vader liep weg voordat ze überhaupt kon kruipen. Ze verdient iemand die haar nooit zal verlaten.
