Tegen de avond, toen het huis zich vulde met de oranje gloed van kaarsen, verspreidde zich een gevoel van onrust onder de nabestaanden. Ze begonnen meer naar Camila te kijken dan naar de kist.
« Het is niet normaal, » mompelde een tante.
« Ze is te kalm, » zei een ander.
« Ze wacht ergens op, » fluisterde iemand, maar niemand wist wat.
De Lange Nacht
De avond viel, maar niemand sliep. Sommigen verzamelden zich op de veranda en rookten sigaretten onder de sterrenhemel. Anderen zaten in de keuken koffie te drinken die bij elke opwarming bitter werd. Binnen zat de grootmoeder stilletjes te breien met trillende handen, haar ogen steeds naar haar kleindochter gericht.
Camila bleef bij de kist staan. Ze leunde met haar armen op het gepolijste hout en legde haar kin erop, terwijl ze haar vader aankeek alsof hij elk moment zijn ogen kon openen.
Toen haar moeder haar opnieuw smeekte om te komen rusten, fluisterde ze voor de laatste keer die nacht:
« Ik wil bij hem blijven. »
De grootmoeder sloeg een deken om haar schouders. De volwassenen, uitgeput en ongemakkelijk, besloten niet verder te discussiëren.
De klok tikte. De kaarsen brandden lager. De kamer werd zwaarder door de geur van was, bloemen en verdriet.
Het moment dat alles veranderde
Het gebeurde rond middernacht.
Terwijl veel gasten naar de keuken waren afgedwaald en haar moeder met haar ogen dicht in een hoekje zat, kwam Camila in actie. Langzaam en voorzichtig klom ze op de stoel, zette een knie op de rand van de kist en hees zich erin.
In eerste instantie merkte niemand het. Pas toen een tante zich omdraaide, doorbrak een doordringende schreeuw de stilte.
« Ze ligt in de kist! Ze ligt op hem! »
Er brak chaos uit. Mensen renden naar voren, sommigen schreeuwend van angst, anderen verstijfd van schrik.
En toen zagen ze het.
Camila verzette zich niet. Ze spartelde niet. Ze lag tegen de borst van haar vader aan, haar kleine armpjes om hem heen geslagen. Maar wat de kamer stil maakte, was niet haar omhelzing – het was de zijne.
Juliáns hand, die eerst netjes over zijn borst gevouwen lag, rustte nu op Camila’s rug.
