Een bejaarde boer vond drie verlaten baby’s op zijn land… Maar wat hij daarna ontdekte
Zonder een moment te aarzelen droeg hij de baby’s terug naar zijn boerderij en begon ze comfortabel te maken. De bescheiden keuken vulde zich al snel met de geur van warme melk en het zachte gezoem van een radio die oude countrymuziek speelde. Terwijl de baby’s zich nestelden in een geïmproviseerd wiegje dat Harold van een oude houten krat had gemaakt, daalde er een gevoel van rust in de kamer neer.
Vastbesloten om het mysterie van deze verlaten kinderen te ontrafelen, nam Harold contact op met de lokale autoriteiten. Sheriff Thompson, een oude bekende van Harold, arriveerde prompt, zijn gezicht getekend door ongeloof terwijl hij de plaats delict inspecteerde. Samen begonnen ze de spaarzame aanwijzingen te verzamelen: er waren geen vermiste kinderen gemeld in de omgeving, geen tekenen van recente bezoekers of verstoringen op Harolds land.
Naarmate de dagen weken werden, verzamelde de kleine plattelandsgemeenschap zich rond Harold en de baby’s en bood steun en spullen aan. De plaatselijke dokter verklaarde de baby’s gezond, terwijl buren zich vrijwillig aanboden om voor hen te zorgen. Toch bleef het mysterie van hun oorsprong onopgelost.
Op een avond, terwijl Harold bij het vuur zat, met de baby’s die ernaast tevreden koerden, zag hij iets wat hij nog niet eerder had gezien. Elke baby droeg een klein, identiek hangertje om de nek, gegraveerd met een ingewikkeld symbool. Nieuwsgierig bracht Harold de hangertjes naar de plaatselijke historicus, een excentrieke maar deskundige vrouw genaamd Miss Eleanor.
