Dit jaar word ik 63. Ik heb al twee huwelijken achter de rug, maar toch heb ik ervoor gekozen om met een man te trouwen die bijna dertig jaar jonger is dan ik, ondanks de sterke bezwaren van mijn kinderen.
Vanaf de allereerste week dat ik bij hem woonde, begonnen er vreemde dingen te gebeuren. Elke ochtend werd ik wakker en kon ik niet meer lopen, mijn benen waren volledig gevoelloos. Toen, op een late avond, ontdekte ik de angstaanjagende waarheid achter dit alles…
Ik heb twee stormachtige huwelijken doorstaan. Mijn eerste man verliet me vanwege armoede, en mijn tweede vanwege ziekte. Toch verlangde mijn hart naar gezelschap. Zelfs op deze leeftijd geloofde ik in de liefde. Daarom trouwde ik met Michael, een 34-jarige fitnesstrainer – 29 jaar jonger dan ik.
Michael was lang, gespierd en had een kalme maar innemende stem. We ontmoetten elkaar tijdens een yogales voor senioren, waar zijn blik op me bleef rusten alsof hij wilde zeggen: « Linda, je bent nog steeds jeugdig. » Die warmte trok me aan als een mot in een vlam. Mijn kinderen – Emily van 40 en David van 35 – protesteerden fel. Maar ik verklaarde: « Ik kan niet alleen voor mijn kinderen leven. Ik verdien ook geluk. » En dus tekende ik de huwelijkspapieren.
Maar binnen een week kwamen er verontrustende symptomen naar boven. Mijn benen werden elke ochtend zwak, alsof alle kracht ‘s nachts was weggezogen. Ik wuifde het weg als ouderdom, of misschien Michaels buitensporige passie – want elke avond om precies 23.00 uur stond hij erop om… nou ja, me tot het uiterste te drijven.
