Dit gaat niet om mijn gevoelens, Elena. Het gaat om respect en consequenties. Doe dit alsjeblieft niet. We kunnen het oplossen. Ik zal met hem praten. Ik zal hem zijn excuses laten aanbieden. Het is te laat voor excuses. Precies om 10:00 uur trilde mijn telefoon met een sms-bericht ter bevestiging dat beide berichten waren afgeleverd. Elena’s telefoon trilde tegelijkertijd.
« O mijn god, » fluisterde ze. « Samuel, alsjeblieft. Ik smeek je. Maak mijn vader niet kapot. Ik maak hem niet kapot, Elena. Ik laat hem de gevolgen van zijn eigen keuzes dragen. Dit is wreed. Wat wreed is, is toekijken hoe je man drie jaar lang wordt afgebroken en er nooit iets over zeggen. » Elena hing op.
Vijf minuten later ging mijn telefoon weer. Deze keer was het Robert en hij schreeuwde al voordat ik zelfs maar gedag had gezegd. Domme kerel, vind je dit grappig? Denk je dat je mijn bedrijf kapot kunt maken omdat ik je gekwetst heb? Meneer Kellerman, ik denk dat u de situatie verkeerd hebt begrepen. Ik heb niets verkeerd begrepen. Elena heeft me alles verteld. U bent de investeerder.
Jij bent degene die zich heeft teruggetrokken. Dat klopt. 23 mensen werken voor mij, Samuel. 23 families zijn afhankelijk van dit bedrijf. Je bent bereid ze allemaal te vernietigen omdat ik dingen heb gezegd die je niet bevielen. Meneer Kellerman, ik ben bereid om uw bedrijf te laten slagen of falen op basis van de eigen verdiensten, zonder dat mijn geld het overeind houdt. We hadden een deal.
We hadden een voorlopige overeenkomst die ik niet heb ondertekend. Er zijn geen wetten overtreden. Er zijn geen contracten geschonden. Robert zweeg even, en toen hij weer sprak, klonk zijn stem anders. Zachter. Wat wilt u? Niets, meneer Dr. Kellerman, ik wil niets van u. Er moet iets zijn. Geld en excuses.
Wat? Ik wil dat je begrijpt hoe het voelt om iemand nodig te hebben die je waardeloos vindt. Ik hing op en zette mijn telefoon uit. Het was voorbij. Drie dagen later vroeg Elena de scheiding aan. Ze kwam langs terwijl ik aan het werk was en pakte haar spullen in, en liet alleen een brief achter op het aanrecht. De brief was twee pagina’s lang, maar kwam uiteindelijk neer op één simpele boodschap.
Ze kon niet getrouwd zijn met iemand die haar familie opzettelijk pijn had gedaan. Wat ze niet vermeldde, was dat ze ook alle contact met haar vader had verbroken. Ik hoorde het van Patricia Webb, die het van een andere voormalige medewerker van Nexara Labs had gehoord. Elena had Robert geconfronteerd met hoe hij me had behandeld, en toen hij zijn gedrag probeerde te rechtvaardigen, vertelde ze hem precies wat ze vond van zijn zakelijke beslissingen, zijn behandeling van zijn onderzoekspersoneel en zijn jarenlange verbale geweld.
Volgens Patricia eindigde het gesprek ermee dat Elena tegen haar vader zei dat hij haar huwelijk en carrière had verwoest en dat ze hem nooit meer wilde zien. Robert had haar sindsdien zeventien keer gebeld. Ze had niet één keer opgenomen. Binnen een week verspreidde het nieuws over de financiële problemen van Nexara Labs zich door de biotechnologische gemeenschap.
