De vader van mijn vrouw noemde me waardeloos uitschot voor de hele familie. Ze verdient beter, verklaarde hij. Ik knikte beleefd en zei: « U hebt gelijk, meneer. » en verliet zijn huis alleen. De volgende dag, om 10 uur ‘s ochtends, kreeg hij drie sms’jes. Eén van zijn advocaat: « De deal is rond. Mijn dochter verdient beter. »
Mijn naam is Samuel Hayes en ik ben 37 jaar oud. De afgelopen 12 jaar heb ik een private-equitybedrijf opgebouwd in Denver, Colorado, en heb ik investeringen gedaan die de meeste mensen nooit zien aankomen. Ik werk via lege vennootschappen, anonieme trusts en holdings die mijn naam zo diep in de papieren bewaren dat zelfs de slimste advocaten er maanden over doen om die naar mij te herleiden.
Zo heb ik het graag. Schoon, onzichtbaar, krachtig. Maar nu, staand in de keuken van mijn schoonvader, kijkend hoe hij met zijn koffiemok zwaaide alsof hij een orkest van beledigingen dirigeerde, voelde ik me allesbehalve krachtig. Robert Kellerman had me drie jaar lang waardeloos genoemd. Bij elk familiediner, elke feestdag, elke keer dat ik door zijn voordeur liep, had ze met de zoon van Dr. Patterson kunnen trouwen.
Hij bleef naar mijn vrouw Elena gebaren. Maar nee, ze had jou uitgekozen, een man die ons niet eens wil vertellen wat hij echt voor werk doet. Elena zat aan de ontbijttafel en roerde haar eieren rond op haar bord. Ze keek niet op, zei geen woord, bleef maar roeren in die verdomde eieren alsof ze de oplossing bevatten voor alles wat er mis was met ons huwelijk.
Samuel werkt in de financiële wereld, pap, mompelde ze uiteindelijk. Ze keek me nog steeds niet aan. Financiën, spotte Robert. Weet je wat dat betekent? Niets. Zou zomaar verzekeringen kunnen verkopen. Zou zomaar de pensioenrekeningen van anderen kunnen beheren in een of ander winkelcentrum. Ik zag hem rondlopen op zijn granieten kookeiland, zijn gezicht werd met elke ronde roder.
Dit was Robert Kellerman, oprichter en CEO van Nexora Labs, een biotechbedrijf in zwaar weer dat al vier jaar geen echte winst had gemaakt. Hij had geld geërfd van het bouwbedrijf van zijn vader en dacht dat hij daardoor een soort financieel genie was. Wat Robert niet wist, was dat ik acht maanden lang de financiële overzichten van zijn bedrijf had bijgehouden.
