« Er is nog iets, dokter. Ik wil graag een feestje organiseren voor mijn kleindochter. Zou ik dat aankunnen? »
« Met voldoende rust voor en na de training zie ik niet waarom niet! Maar overdrijf het niet. »
Toen mijn krachten langzaam terugkeerden, sms’te ik Brittany: « Ik wil graag een laat verjaardagsfeestje voor Emma geven. Niets te uitgebreids, alleen familie en vrienden. Vindt u dat goed? »
Haar antwoord liet uren op zich wachten: « Dat is echt niet nodig. Het gaat goed met haar. »
« Alsjeblieft. Ik heb al teveel gemist. »
Weer een lange stilte. « Prima. Maar houd het klein. »
Ik kon haar aarzeling bijna door de telefoon voelen. Brittany wilde me er duidelijk niet bij betrekken, maar het aanbod van een oma om een feestje te organiseren afwijzen, zou vragen oproepen die ze niet wilde beantwoorden.
De dag van het feest brak helder en koel aan. Ik had een theekransjethema gekozen. Emma had altijd al graag thee gedronken met haar knuffels. Kanten tafelkleden, pastelkleurige theekopjes en kerstverlichting hingen in mijn achtertuin. Alles was eenvoudig, lief en perfect voor een zevenjarige.
