Het meisje zakte stilletjes op de grond, de tranen rolden over haar wangen. Maar zelfs haar pijn kon ze niet stillen. Op dat moment zwaaide de deur open en stapte de generaal naar binnen. Hij zag haar met gebogen hoofd en gelach in de lucht.
— “Begrijp je wel wie je uitlacht?” donderde de stem van de generaal.
De soldaten verstijfden, er viel stilte in de kamer. En toen sprak de generaal de waarheid die hen allen deed luisteren. 😱😱Wordt vervolgd in het eerste commentaar.👇👇
De woorden van de generaal
— « De vrouw die voor u staat, is een van de beste scouts van ons land, » verklaarde de generaal. « Ze diende al toen u nog op de basisschool zat. Die littekens zijn van een gevechtsmissie. Haar hele eenheid werd in een hinderlaag gelokt en overleefde alleen omdat ze haar gewonde kameraden in veiligheid bracht. Ze was zwaargewond, maar ze gaf nooit op. »
