De soldaten begonnen te lachen om de littekens van de jonge vrouw in de kleedkamer – maar toen de generaal binnenkwam
De kamer werd stil. De glimlachen verdwenen en maakten plaats voor schaamte.
— « In plaats van haar te eren, lachen jullie om haar littekens, » zei de generaal koud.
— « Schande over mannen die zich zo gedragen. »
Haar stille antwoord
— “Waarom… waarom heb je het ons nooit verteld?” vroeg een soldaat zachtjes.
Het meisje keek op, veegde haar tranen weg en fluisterde:
— « Ik deed alleen maar mijn plicht. Er is niets om over op te scheppen. »
De soldaten lieten hun hoofd zakken. Toen stak een van hen zijn hand naar haar uit. De anderen volgden.
— “Vergeef ons… en dank u voor uw dienst,” zei de jongste onder hen.
Vanaf die dag noemde niemand haar ooit nog het ‘zwakkere geslacht’. Voor hen werd ze niet alleen een medestrijder, maar ook een levend voorbeeld van kracht en moed.
