Voor het juiste moment. »
Hij lachte. « Klinkt als mij op jouw leeftijd. »
“Dat is angstaanjagend”, grapte ze.
Ze lachten allebei, de spanning nam af. Maar ze wisten dat Liam niet zo snel zou loslaten.
Gefluister en blikken.
De volgende ochtend gonsde het in de gangen van het geroddel. Gisteren: een nieuw meisje opgehaald door Marcus Steele in een ronkende auto. Vandaag: hoe lang duurt het voordat Liam weer verhuist? Zijn vrienden keken hem boos aan. Liam glimlachte niet meewarig. Hij staarde.
Maya keek haar aan en liep verder.
Kleine valkuilen, kleine overwinningen.
Tijdens de lunch gleed Ryan – de grootste van het team – uit op zijn voet. Maya struikelde, maar herwon haar evenwicht. Hij barstte in lachen uit.
« Geen vergelding, prinses? » grijnsde Ryan.
« Ik wist niet dat holbewoners nog bestonden », zei ze.
De kamer barstte in rep en roer. Ryans glimlach verdween. Liam kantelde bedachtzaam zijn hoofd. Maya liep gewoon door.
Later werd haar kluisje vernield – boeken lagen verspreid, met stift beklad. Studenten stonden eromheen te wachten tot er een tafereel zou gebeuren. Maya pakte rustig haar spullen, deed haar kluisje dicht en vertrok zonder iets te zeggen.
Liam keek toe. En vond niets.
Thuisrooster
Die avond zat Maya aan de keukentafel. Marcus leunde tegen het aanrecht.
« Ze hebben mijn kluisje vernield », zei ze.
“Is dit hun beste zet?”
« Voorlopig. »
« Wat heb je? »
Ze glimlachte flauwtjes. « Ik laat hem me vernietigen. »
Marcus grijnsde. « Dat is mijn meisje. »
De Troon Trilt
De volgende dag begonnen de stemmingen te veranderen. Sommigen lachten om Liams heldendaden. Anderen rolden met hun ogen. De macht die voortkwam uit angst verzwakte.
Tijdens de lunch verhief hij zijn stem vanaf de andere kant van de kamer. « Hé, Maya! Huil je nog steeds om je kluisje? Misschien moet papa Steele dat maar voor je regelen! »
Enkelen barstten in lachen uit, anderen keken bezorgd.
Maya draaide zich eindelijk om. « Grappig. Je blijft maar over mijn vader praten, alsof jij niet degene was die bijna in paniek raakte toen je hem zag. »
Stilte. Liam klemde zijn kaken op elkaar.
« Denk je dat je iemand bent alleen maar vanwege hem? » vroeg hij.
« Nee, » antwoordde Maya. « Ik hoef gewoon niets te bewijzen. »
Dat was het verschil. Hij had bewijs nodig. Zij niet.
Vragen over parkeren
Na school wachtte Liam bij zijn auto. Alleen.
« Waarom verzet je je niet? » vroeg hij.
« Omdat het niet hoeft. »
« Zo werkt het niet. Mensen zoals ik duwen. Mensen zoals jij duwen of worden overreden. »
« Of, » zei ze zachtjes, « we wachten. We laten je doorgaan tot iedereen ziet wie je werkelijk bent. »
e. Tegen die tijd heb je jezelf al verslagen. »
Voor een seconde gleed er een zweem van twijfel over zijn gezicht.
« Denk je dat je mij kent? » Hij forceerde een glimlach.
« Niet alles. Maar ik weet dat je bang bent. »
« Ik ben niet bang voor jou. »
« Ik niet. Ik ben bang om niets te zijn. Ik ben bang om te falen. Ik ben bang dat niemand om je geeft totdat je iemand het gevoel geeft dat hij of zij klein is. »
Hij verstijfde, niet in staat te reageren. Ze was weg. Voor het eerst wist Liam niet wat hij moest zeggen.
Geduld kiezen
