Diepzeeonderzoeker Robert Ballard zocht acht dagen lang voordat hij de RMS Titanic succesvol lokaliseerde, ongeveer 400 mijl uit de kust van Newfoundland, Canada. Hij kon het wrak lokaliseren met behulp van zijn methode van het volgen van puin, een techniek die hij voor het eerst had toegepast toen hij de Scorpion ontdekte, een nucleaire onderzeeër die in 1968 zonk.
Ballard vertelde eerder over het moment dat hij de oude oceaanstomer op de bodem van de oceaan zag liggen.
« We hebben beloofd om nooit iets van dat schip mee te nemen en het met groot respect te behandelen », vertelde hij aan CBS News.
Waar zijn al die lichamen gebleven?
Het wrak zelf werd in tweeën gespleten gevonden, met de boeg nog intact, wat aantoont dat de binnenkant nog steeds opmerkelijk goed bewaard is gebleven na meer dan 70 jaar onder water. Rondom het wrak werd een enorm puinveld van 5 bij 3 mijl ontdekt, met duizenden objecten verspreid over de oceaanbodem.
Maar er ontbrak iets schrikbarends: de lichamen van de slachtoffers.
Het ontbreken van menselijke resten is een raadsel voor historici en ontdekkingsreizigers.
Hoewel er schoenen, laarzen en andere persoonlijke spullen in het puin zijn gevonden, zijn er maar weinig menselijke resten te noemen. Van de 337 geborgen lichamen werden er 119 op zee begraven, terwijl er 209 naar Halifax werden teruggebracht.
« Ik heb nul menselijke resten gezien, » vertelde James Cameron, directeur van Titanic , die het wrak 33 keer heeft bezocht en onderzocht en beweert meer tijd op het schip te hebben doorgebracht dan de kapitein, in 2012 aan de New York Times. « We hebben kleding gezien. We hebben schoenen gezien, wat sterk zou suggereren dat er op een gegeven moment een lichaam was. Maar we hebben nooit menselijke resten gezien. »
Wat is er met de vele lichamen gebeurd?
