De moeder van de bruid maakte me belachelijk en noemde me ‘arme tante’. Ze had pas door dat ik de eigenaar was van het bedrijf dat het evenement organiseerde toen ik haar een berichtje stuurde en het personeel halverwege de toast vertrok.

Evans om haar plaats in te nemen. Tafel 28″.

Tafel 28. Het sociale kerkhof. Hij stond strak tegen de keukendeur, praktisch zoemend uit de speakers. Geen toezicht. Een statement.

Ik had een lange weg afgelegd onder het waakzame oog van haar vrienden, het gefluister bijna hoorbaar. Arme verwant. Niet op zijn plaats. Maar Michael straalde van vreugde, verloren in de glimlach van zijn vrouw, en ik was niet van plan die te overschaduwen. Ik zat stil en observeerde elk onberispelijk detail: de bloemen, de oesters, de choreografie van de obers.