Half juni in Sotsji, genietend van de perfecte watertemperatuur – warm, maar niet te warm, met zachte golven. Andrei lag nonchalant onder een parasol en keek toe hoe Vika zich ontspande in de golven. Haar gebruinde lichaam speelde in het licht en trok nieuwsgierige blikken van de mensen om haar heen.
« Kom hier! » riep ze, terwijl ze met haar hand wuifde. « Het water is echt prachtig! »
« Waar denk je aan? » vroeg Vika, terwijl ze dichterbij zwom en haar armen om zijn nek sloeg. « Zeg alsjeblieft niet dat het om werk gaat. »
Even ter herinnering.
« Nee, het is gewoon… » Andrei aarzelde. « Ik ben vergeten het rapport te versturen voordat ik vertrok. »
« Leugenaar, » glimlachte Vika, terwijl ze hem lichtjes op zijn wang kuste. « Je denkt aan je vrouw, hè? »
Andrei fronste.
— Wij hebben afgesproken dit onderwerp hier niet te bespreken.
« Oké, oké, » zei Vika, bemiddelend. « Zullen we naar de boei zwemmen? »
Die avond aten ze in het restaurant van het hotel met uitzicht op zee. Vika droeg een nieuwe jurk die ze eerder die dag in een boetiek aan de waterkant had gekocht. Andrei keek naar de zonsondergang die haar huid bruin maakte en vond dat ze er prachtig uitzag. Maar er bleef iets aan hem knagen.
« Gaan we morgen naar de bergen? » vroeg Vika, terwijl ze een slok wijn nam. « Ik wil een paar mooie foto’s maken voor sociale media. »
« Natuurlijk, » knikte Andrei. « We kopen binnenkort wat souvenirs. »
