Alleen ter illustratie
Marina omhelsde zichzelf en voelde zich plotseling heel kwetsbaar.
– Ik wilde je over onze trouwdag vertellen. Ik ben zwanger, Andrey. Veertien weken.
De tijd leek stil te staan. Andrej keek naar zijn vrouw, naar haar licht bolle buikje, dat hij om de een of andere reden niet meteen had opgemerkt, naar het babybedje, naar de teddybeer op de plank…
– Zwanger? – Het woord klonk vreemd. – Maar hoe? Wij…
– Herinner je je die avond nog voor je zakenreis naar Novosibirsk? – Marina glimlachte zwakjes. – We waren allebei een beetje dronken.
Andrey herinnerde het zich. Drie maanden geleden. Een zeldzaam moment van intimiteit in hun relatie, dat toen al begon te vervagen.
– Waarom heb je het me niet eerder verteld?
– Ik wilde het zeker weten. Toen wachtte ik het juiste moment af, – Marina haalde haar schouders op. – En toen kondigde je je “conferentie” met Vika aan.
Andrey werd bleek.
– Wist je dat?
