– Natuurlijk wist ik het, – Marina keek hem recht in de ogen. – Ik ben niet dom, Andrey. Maar ik heb besloten je een kans te geven. Een kans voor ons allemaal.
Ze legde haar hand op haar buik, en dat simpele gebaar maakte de situatie ineens tastbaar. Ze zouden een baby krijgen. Hún baby.
« Marina, ik… » hij kon de woorden niet vinden.
« Zeg nu niets, » hield ze hem zachtjes tegen. « Ga terug naar de woonkamer. Aleksej stond op het punt te vertrekken, we drinken wat champagne en… praten. »
Andrey knikte automatisch en verliet de kinderkamer. In de woonkamer was Alexey al aan het inpakken.
Alleen ter illustratie
« Gefeliciteerd met jullie jubileum, » mompelde hij, terwijl hij Andrey de hand schudde, die nog steeds verbaasd was. « En een gelukkige nieuwe aanwinst voor de familie. » « Je vrouw is een ongelooflijke vrouw. »
« Ja, » zei Andrey hees. « Dank je wel. »
Toen de ontwerper vertrok, kwam Marina terug naar de woonkamer met twee glazen. In het ene zat champagne, in het andere iets dat op sap leek.
“Voor ons?” Ze gaf Andrey een glas champagne.
Hij nam het aan, maar kon het niet optillen om een toost uit te brengen.
– Marina, ik moet iets zeggen.
« Ik weet het, » antwoordde ze kalm. « Over Vika, je relatie, over je verlangen om weg te gaan. »
Andrey keek haar verrast aan.
– Waar…?
