Alle hoofden draaiden zich om. Vooraan, met een telefoon in beide handen, stond de achtjarige Lucas Carter – de zoon van de bruidegom. Zijn ogen vulden zich met tranen, maar zijn stem droeg de zwaarte van de waarheid.
Camilla verstijfde. Toen probeerde ze, met een geforceerde, nerveuze glimlach, het weg te lachen. « O, hij is gewoon nerveus, » zei ze luchtig, terwijl er gefluister door de menigte begon te klinken.
Maar Lucas bleef kalm. « Dit is geen grap. Ik heb bewijs. Bewijs van wat ze heeft gedaan. »
De woorden hingen zwaar in de lucht. De gasten – politici, investeerders en socialites – leunden voorover, hun nieuwsgierigheid won het van hun fatsoen. De telefoons werden geheven, klaar om het zich ontvouwende drama vast te leggen.
