Elena pauzeerde even, haar hand bewoog naar de fris gewassen lakens die in de zachte bries wapperden. Haar glimlach was warm, maar ingetogen, en verborg een verborgen waarheid. « O, zweef gewoon onder de frisse lakens, » zei ze met een vleugje nervositeit in haar stem. « Mijn moeder deed dit altijd, en het gaf me een thuisgevoel. »
Het antwoord was redelijk, maar er glinsterde iets onuitsprekelijks in haar ogen, een schaduw die zelfs in haar stralendste glimlach loerde. Het was niet te omschrijven, maar het was duidelijk dat dit ritueel meer inhield dan alleen een voorliefde voor het markeren van zongedroogd linnen. Naarmate de dagen verstreken, ging de routine ononderbroken door, en nieuwsgierigheid knaagde aan me en drong erop aan dat ik de waarheid zou ontdekken.
Het geheim wordt onthuld
Op een middag, toen het stil was in huis, stond de zon hoog aan de hemel en waren Lucas en Elena op bezoek. Terwijl ik door de gangen naar hun kamer liep, zag ik dat de deur op een kier stond. Binnen was Elena weer bezig de lakens te verschonen. Mijn aanwezigheid was afwezig, dus ik stopte even bij de kussensloop – een klein hoekje van een versleten album dat onder haar kussens vandaan piepte.
Ik klopte zachtjes op de deurpost en Elena verscheen, haar wangen rood van verbazing en een vleugje verlegenheid. « Oh, mam, niet storen, » zei hij, terwijl hij het album haastig wegstopte.
Mijn nieuwsgierigheid kookte en ik kon mezelf niet beschermen tegen de vragen: « Is dat iets van thuis, lieverd? »
Elena aarzelde even en zuchtte toen, haar stem ontspande alsof ze zich overgaf aan de onvermijdelijke waarheid. « Ja, het is… het is een plakboek dat ik al jaren bewaar, » zei ze zachtjes. « Het staat vol met brieven en herinneringen die me dierbaar zijn. »
Moederhart
