Er klonk gelach door het elitepubliek. Sommigen grinnikten openlijk, anderen deden alsof ze beledigd waren, maar iedereen boog zich voorover voor de show.
Aan de rand van de kamer fluisterde Adrian Harrington , de 28-jarige zoon van Richard, vol afschuw:
« Vader, stop. Dit is belachelijk… »
Maar Richard, dronken van zowel de whisky als zijn eigen kracht, negeerde hem. Hij liep naar het midden van de marmeren vloer en wees naar Naomi alsof ze terechtstond.
« Dit meisje kan nog geen dienblad vasthouden. Laten we eens kijken of ze op de maat kan bewegen. Speel een wals! Als ze beter danst dan mijn vrouw, trouwt Adrian hier met haar. Stel je voor: de erfgenaam van Harrington Holdings die met de schoonmaakster trouwt. »
De zaal barstte in wreed gelach uit.
Naomi’s ogen verraadden echter geen schaamte. Ze straalden een kalmte uit die menig gast van streek maakte. Ze stond langzaam op, veegde haar handpalmen af aan haar schort en ontmoette Richards blik.
“Ik accepteer.”
Er klonk gehijg. Richard knipperde met zijn ogen, denkend dat hij het verkeerd had gehoord.
« Wat zei je? »
« Ik accepteer je uitdaging, » herhaalde Naomi met vaste stem. « Maar als ik beter dans, houd je je woord – zelfs als je het als grap bedoelde. »
