Dit bedrijf werd door mijn collega aanbevolen. De man die langskwam, was super grondig. Wil je alleen de basis of het complete pakket? Hij vroeg. Wat is het complete pakket? Camera’s rondom de hele omtrek. Bewegingssensoren. Camera’s in de belangrijkste ruimtes. Alles wordt geüpload naar de cloud. Je kunt live meekijken vanaf je telefoon.
Laten we het doen. Ik zei: beter voorkomen dan genezen. De week erna installeerden ze alles. Acht camera’s binnen voor buiten. De app op mijn telefoon liet me elke hoek van mijn huis zien. Best cool, eigenlijk. Ik kon controleren of ik de garagedeur open had laten staan of zien wanneer er pakketjes waren bezorgd. Ik heb het mijn familie niet verteld. Niet om een specifieke reden, het kwam gewoon niet ter sprake.
Ze kwamen sowieso niet zo vaak langs. En als ze er dan waren, wie zit er dan te praten over beveiligingscamera’s? Ongeveer twee weken na de installatie kwam ik op een dinsdag thuis van mijn werk. Er voelde iets niet goed toen ik binnenkwam. Niets opvallends, gewoon het gevoel alsof er iemand was geweest. Begrijp je wat ik bedoel? Alsof de lucht anders was of zoiets.
Mijn koffiemok stond niet meer waar ik hem op het aanrecht had laten staan. De sierkussens op de bank leken verplaatst. Kleine dingen die me even deden aarzelen. Je bent paranoïde, zei ik tegen mezelf. Te veel true crime-podcasts. Maar het gevoel bleef hangen. Ik liep zelfs twee keer door het huis, controleerde de ramen en de achterdeur. Alles leek in orde.
Ik maakte het avondeten klaar, keek wat Netflix en ging naar bed. Een paar dagen verstreken, de normale gang van zaken. Het werk was druk met kwartaalcijfers, dus bleef ik de meeste avonden lang doorwerken en kwam ik uitgeput thuis. Het vreemde gevoel van die dinsdag verdween. Toen kwam het incident met het bedrijfsfeest. Drie weken na die vreemde dinsdag organiseerde ons bedrijf een chique diner, waarbij black tie optioneel was.
Ik herinnerde me deze prachtige zilveren handtas die ik ongeveer een jaar geleden kocht. Ik had er veel te veel geld aan uitgegeven. Zo’n designertas, maar ik had hem in de etalage gezien en móest hem gewoon hebben. Ik heb hem maar één keer gebruikt op de bruiloft van mijn nicht. Ik liep naar mijn kast waar ik mijn mooie tassen op de bovenste plank bewaarde. Hij was er niet.
