Marianne, nog steeds met de restjes crème op haar gezicht, stond trillend op. Ze probeerde te spreken, maar niemand gaf haar een microfoon. In plaats daarvan gaf een van Eliza’s tantes haar een tissue.
Je doet het geweldig, Marianne. Niet alles draait om jou.
Olivier zat met zijn hoofd in zijn handen. Hij wilde iets zeggen, maar Eliza ging door.
En nog één ding. Liefde is niet alleen woorden. Liefde is steun, loyaliteit en aanwezigheid. Olivier, je hebt me in de steek gelaten. Toen ik je het meest nodig had, was je stil. En ik weet dat je altijd stil zult blijven.
“Eliza, alsjeblieft.”… Niet hier, niet nu…
