Hoe manifesteert goed ouder worden zich
in het dagelijks leven? Mijn oom Jean, 74, aarzelde niet om vorige week op zijn dak te klimmen om de goten schoon te maken voor de voorspelde storm. Zijn zoon reed twee uur om hem af te schrikken, maar toen hij aankwam, was hij al bezig een jongere buurman uit te leggen hoe hij een losgeraakte dakpan moest repareren.
« Mensen kijken me aan alsof ik in één nacht tijd broos ben geworden, » vertelde hij me later, terwijl hij cement mengde voor een tuinpadje. « Ik ben oud, maar ik ben nog niet klaar. »
Een ander soort ouder worden:
Jean is onbewust mijn levende voorbeeld geworden van hoe oud worden kan zijn als je weigert de heersende gedachte van achteruitgang te accepteren. Hij leeft zijn leven met dezelfde energie als toen hij vijftig was, misschien zelfs met meer, nu hij niet langer wordt beperkt door een veeleisende carrière of de dagelijkse stress van het opvoeden van kinderen.
Toen ik ze in de zeventig gadesloeg, besefte ik dat het verschil tussen succesvolle mensen en mislukte mensen vaak afhangt van de simpele beslissingen die je elke dag neemt.
Wanneer de maatschappij ons zegt dat we het rustiger aan moeten doen.
Onze cultuur beeldt zestig vaak af als een aftelling naar onbeduidendheid. Maar modellen van ‘succesvol’ ouder worden laten zien dat negatieve verwachtingen vaak self-fulfilling prophecies worden.
Steeds meer mensen bewijzen echter dat er slechts een zwak verband bestaat tussen chronologische leeftijd en functionele leeftijd. Deze voorbeelden zijn geen genetisch bepaalde uitzonderingen: het zijn individuen die hebben begrepen dat vaardigheden behouden blijven door gebruik, niet door inactiviteit.
