Ze sloeg haar blik neer, te trots om opnieuw te smeken. De atmosfeer werd benauwd en elke seconde duurde pijnlijk lang.
De interventie van een oudere
Uit de rij naast de jongeman stond een oudere heer langzaam op. Zijn haar was zilverkleurig, zijn houding licht gebogen, maar zijn aanwezigheid trok de aandacht. Hij had de scène vanaf het begin gadegeslagen, met zijn verweerde handen om een houten wandelstok geklemd.
Hij zette de stok stevig op de vloer, zijn stem kalm maar vol klank: « Jongeman, je hebt je knieën aangeboden toen ze alleen je zitplaats nodig had. Aangezien je er zoveel waarde aan hecht, waarom houd je hem dan niet? »
Daarmee stak hij zachtjes zijn hand naar de vrouw uit en zei met onwrikbaar respect: « Mevrouw, neemt u alstublieft plaats. Het zou mij een eer zijn. »
Een les die de bus tot zwijgen bracht
