De groep had net hun eerste dans afgerond toen ik Melissa zag bewegen.
Niet om te dansen. Niet om gasten te begroeten.
Met de gevaarlijke vastberadenheid die ik maar al te goed kende, liep ze recht op het podium af. De trouwzaal baadde in amberkleurig licht, kroonluchters gloeiden boven de tweehonderd gasten en de stad strekte zich uit als een sterrenbeeld uit achter de erkers. Het moest beginnen. In plaats daarvan was ik dat de slotscène van een verhaal dat maanden geleden was al geëindigd.
Ik leg mijn hand op James’ schouder. “Zij neemt de microfoon.”
Mijn man verstijfde. “Moet ik hem tegenhouden?”
“Nee. Laat haar het maar doen.”
Mijn stam was kalm. Ik had er vier maanden op getraind.
Melissa stapte op het podium, de microfoon van de verbijsterde dirigent af en glimlachte ook de hele zaal van haar was. Een zware stilte viel. Telefoons vlogen in het rond. Mijn moeder ging bijna rechtop zitten, geschrokken. Ze wist wat Melissa horizontaal: de microfoon en de alcohol. Ze verschillende alleen nog niet hoe het mogelijk was.
‘Neem mij niet kwalijk! Ik heb een mededeling,’ zei mijn zus, haar stem een beetje onduidelijk maar perfect verstaanbaar. ‘Mijn fantastische zus Emma is net met James getrouwd!’
Enkele vergelijkbare applausjes. Daarna viel ze stil, die oude gebruikelijke uit haar jeugd, genoten van het moment voordat ze kwaad zou aanrichten.
“Ik ben zwanger… van het kind van de bruidegom.”
Een hartslag. Dan een schok.
Gedempte kreten, stoelen die over de vloer schoven, een glas rode wijn dat op het witte tafelkleed in stukken brak. Mijn moeder schreeuwde haar naam.
Ik glimlach.
Een oprechte glimlach.
‘Perfecte timing,’ zei ik kalm.
Melissa knipperde met haar ogen. Ze wachtte op tranen, woede, schandaal. Ze leefde voor de scènes.
‘Heb je gehoord wat ik zei?’ drong ze aan. ‘James en ik hebben een affaire.’
“Ja, dat weet ik,” antwoordde ik. “Sinds maart. Miami. Conferentie.”
James stond stokstijf naast me.
Vier maanden eerder stond ik in onze badkamer met een bankafschrift in mijn hand. Een hotel in Miami, twee nachten, belachelijk dure champagne. Ik huilde niet. Ik observeerde. Daarna begon ik onderzoek te doen.
Ik ben registeraccountant. Cijfers liegen niet. En als je opgroeit in een gezin waar liefde een vereiste was en stilte een overlevingsstrategie, leer je alles op te merken.
Ik heb bewijsmateriaal verzameld. Heel veel bewijsmateriaal.
Toen Melissa bleek werd op het podium, wist ik dat ze de controle volledig kwijt was.
Zie meer op de volgende pagina. Advertentie
