Die dag was de lucht boven de Provence net zo grijs als het gebroken hart van Clara Moreau.
De scheidingspapieren lagen op een marmeren tafel in het midden van de villa, een huis dat ze ooit met liefde en dromen had ontworpen.
Tegenover haar zat Laurent Moreau – de man met wie ze tien jaar van haar leven had gedeeld – met een koude, emotieloze uitdrukking. Naast hem stond Elise Martin, de secretaresse die in stilte een einde aan hun huwelijk had gemaakt.
« Teken. Laten we een einde maken aan deze farce, » zei Laurent met een scherpe toon als ijs.
Clara’s hand trilde toen ze tekende. Tien jaar toewijding en opoffering – gereduceerd tot een paar velletjes papier en wat hij spottend een daad van vriendelijkheid noemde:
« Ik laat u een oude boerderij in de Luberon na. Beschouw dit als mijn laatste daad van barmhartigheid. »
Clara verliet de villa en nam alleen een versleten koffer mee en de verontrustende echo van het gelach van haar man.
1. Val en wedergeboorte
Ze keerde terug naar het dorp waar haar overleden schoonfamilie ooit woonde, met slechts één koffer en een gebroken hart.
Het ‘geschenk’ dat Laurent haar had nagelaten, bleek niet veel meer te zijn dan een ruïne: een gebarsten dak, vochtige muren en wild gras dat de tuin overwoekerde.
Ze zat op de koude stenen vloer en huilde totdat de woorden van haar moeder in haar gedachten weerklonken:
« Als het leven uit elkaar valt, begin dan opnieuw met opbouwen uit het stof. »
De volgende ochtend stroopte ze haar mouwen op,
wiedde het onkruid, repareerde de luiken, schilderde de muren en repareerde het lekkende dak.
Handen die ooit precisiegereedschap hadden vastgehouden, zaten nu onder de blaren van het hamer- en schepwerk.
En terwijl het oude huis langzaam tot leven kwam, deed haar geest dat ook.
2. Een geheim verborgen in oude muren
Op een middag, terwijl Clara de werkplaats van haar overleden schoonvader, de meestertimmerman Monsieur Bernard, schoonmaakte, zag ze een vreemd stuk muur: nieuwere bakstenen tussen de oude stenen.
Ze tikte er zachtjes op. Het klonk hol.
Nieuwsgierig pakte ze een kleine hamer, brak hem en ontdekte een verweerde kist, versierd met rozen en duiven.
