Jaren geleden reden mijn vrouw en ik ‘s avonds laat naar huis toen onze auto midden in de wildernis plotseling kapot ging.
Het was voordat mobiele telefoons bestonden, en we hadden geen manier om hulp te bellen. Net toen de ongerustheid begon toe te slaan, stopte een student en bood ons vriendelijk een lift naar de stad aan.
Toen we hem voor zijn moeite wilden betalen, glimlachte hij alleen maar en zei: « Geef het maar door. » Zijn woorden en vriendelijkheid raakten ons diep, maar met de tijd verdween de herinnering langzaam maar zeker naar de achtergrond.
Vele jaren later kwam dat vergeten moment weer boven. Mijn vrouw belde me op mijn werk en zei dat ik het nieuws moest aanzetten. Daar, op het scherm, was dezelfde jongeman die ons ooit had geholpen, maar nu was hij dokter. Zijn verhaal werd niet verteld vanwege zijn prestaties, maar omdat hij zijn leven had verloren terwijl hij anderen redde.
