Toen ik zijn vertrouwde gezicht weer zag, kreeg ik tranen in mijn ogen.
Eindelijk begreep ik de ware betekenis van zijn simpele woorden. « Geef het door » ging niet over het terugbetalen van een gunst – het ging over het levend houden van de geest van vriendelijkheid. Zijn medeleven bleef doordringen in de levens die hij raakte, zelfs buiten zijn eigen leven.
Sinds die dag probeer ik naar zijn voorbeeld te leven. Telkens wanneer ik iemand in nood zie – of het nu een gestrande automobilist is of een vreemdeling die hulp nodig heeft – denk ik aan hem. Niet uit schulden, maar uit gedeelde menselijkheid. Want vriendelijkheid, zo heb ik geleerd, is iets wat we van hart tot hart overbrengen.
