Een kreet vanuit de auto
“Mama, help mij!”
De smeekbede klonk in de afgesloten zwarte SUV. Emma Brooks’ kleine vuistjes tikten op het getinte raam terwijl ze naar lucht snakte. De hitte van de late middag veranderde de cabine in een oven.
Zweet gleed langs haar haarlijn en doorweekte de kraag van haar lichtroze jurk. Elke inademing werd korter; haar trillende lippen konden nauwelijks woorden vormen.
De deur klikt dicht
Een paar minuten eerder was haar stiefmoeder – Sloane – naar buiten gestapt. Rode hakken tikten op de stenen oprit toen ze op de sleutel drukte. Een helder piepje. De sloten sloten.
Ze keek nog een keer om, haar ogen koel, Emma ontmoetend. Toen liep ze weg met een flauwe glimlach. Voor iedereen die voorbijkwam, leek het misschien een vage herinnering.
Maar Emma wist dat dat niet zo was.
Een stem hoort wat anderen missen
Op de veranda droeg Rosa Alvarez, de huishoudster, een mand met schoon linnengoed toen ze dacht dat ze iets hoorde: misschien wind, of een roep van veraf.
Ze stopte.
